Ajeya Raj Sumargi

म तिम्रो जुत्ता हुँ, लगाऊ आफ्नो गोडामा अनि, हिँड | म तिम्रो टोपी हुँ, टाउकोमा लगाएर हिँड| लौरो, छाता पनि हुँ म, टेक्दै ओढ्दै हिँड | बत्ती, नक्सा पनि हुँ म, बोल्दै पढ्दै हिँड | बाटो पनि केही भएको रहेछु भने, आऊ, टेक मलाई अनि, हिँड | तर तिम्रो हिँडाइ, म भइदिन मिल्दैन तिमी नै हुनु पर्दछ | तिम्रो हिँडाइको कारण अनि उद्देश्य पनि तिमी आफैं हौ, अरु भइदिन मिल्दैन | तिमीलाई यति कुरा 'थाहा' हुनु पर्दछ, नत्र तिमीता नतिमी बन्न पुग्दछौ अनि, छ जति जम्मै, तिमीबाट टाढिन्छ, र तिमी अरुको फेला पर्दछौ | मुक्त जीवन बाँच्नलाई एउटै मात्र उपाय छ: तिमी 'थाहा' हुनु पर्दछ, 'थाहा' तिमी हुनु पर्दछ |